home sweet home.. i guess?

Hi allemaal!

Ik dacht het is nog even tijd om deze blog onder het stof uit te halen en een laatste berichtje te uploaden. Dit was eigenlijk mijn bedoeling nadat ik een week thuis was, maar hey, soms vergeet je iets, of heb je geen zin. Je kent ze wel, de normale excuzen. (geen idee of dat een woord is)

Ik ben inmiddels alweer een maand thuis en heb de draad gewoon weer opgepakt waar hij was blijven liggen. Voor de mensen die interesse hebben zal ik even kort zeggen wat ik op het moment doe.

Momenteel ga ik 5 ochtenden in de week naar het VAVO in Venlo om daar op havo niveau een aantal certificaten te halen, deze zouden me dan helpen met een doorstroming naar het HBO. Hiernaast ben ik weer actief bezig als leiding bij Jongnederland Ospel. En verder gebeurd er nog niet veel spannends. Ik ben op zoek naar een baan, dus openingen en suggesties zijn welkom. Het liefst iets in het weekend aangezien ik mijn doordeweekse dagen helaas moet besteden aan school en huiswerk (nooit geweten dat dat zoveel werk is). En dat is het zo'n beetje.

Het heeft ongeveer 3 weken geduurd totdat ik heimwee kreeg naar Australië en ik ben op het moment ook alweer helemaal klaar voor een volgend avontuur. Helaas is de portomonnee het hier niet mee eens, dus voorlopig blijf ik nog gezellig in Nederland.

Iedereen bedankt voor het volgen van mijn avonturen in Australië, ik hoop dat jullie mee hebben kunnen genieten van deze schitterende ervaring. Dit zal het laatste bericht op mijn blog zijn.

Liefs, Amber

Goodbye Australia.. for now

Hi guys, wauw en dan is het toch ineens zo ver..
Mijn laatste dag in Australië is aangebroken, ik kan het nog niet helemaal geloven, het voelt nog allemaal ontzettend surreal. Maar eerst zullen we even terug springen naar vorige week, zodat ik jullie nog kan invullen over de laatste dingen die ik hier heb gedaan.

Ik spring toch maar meteen naar vorige week woensdag. Om 8uur s'avonds vertrok de bus van Melbourne naar Adelaide, wat inhield dat ik overdag moest uitchecken, dat we snacks moesten inslaan en het meeste belangrijke van alles, een kussen uit het hostel gingen smokkelen. Dit verliep allemaal volgens plan, wat inhield dat we ruim op tijd bij de coachstop waren. Waar we uiteindelijk aan de praat raakte met de meisjes die de zelfde irritaties hadden naar onze mede passagiers, kennelijk waren we erg interessant want we werden constant aangestaart. En we hebben gecheckt we hadden een broek aan en er zat niks op ons gezicht. Naja vervolgens maakte de buschauffeur de fout om ons achter elkaar te laten zitten. Waarbij we allemaal dat gevoel hadden wat je in de klas krijgt, als je aan het wachten bent tot de leraar jullie uit elkaar haalt. Het was dus zeer gezellig tot we erg achter kwamen waarom ze naar Adelaide gingen en we bijna van enthousiasme over de stoel heen sprongen. Ja niet een van mijn beste moves. Maar hey, aangezien zij net zo'n fangirls zijn als ons creërde dat alleen maar een betere band.

Donderdag morgen kwamen we dus optijd aan bij het hostel waar we nog een paar uur met Amy door konden brengen voordat we haar afzetten op het vliegveld omdat ze naar haar volgende stop ging. Wat inhield dat we de rest van de dag hebben rondgezworven door Adelaide. De volgende dag hebben we de morgen doorgebracht in de toeristen informatie waar we aan de praat raakte met het personeel, wat erg interessant was. Om vervolgens een kijkje te nemen in South Australias State Library, die een plaatsje heeft in de top 20 mooiste bibliotheken in de wereld. Ja guys, dat is iets waar ik ontzettend enthousiast van word. Daarna hebben we een ritje gemaakt in de gratis bus om vervolgens terug te keren naar het hostel aangezien het weer besloot nut te doen. En toen was het zo ver!! Het was vrijdag avond, OMG, ik word er nog helemaal happy van als ik eraan terug denkt. Aangezien ik niet weet wie deze blog leest en ik een hekel heb aan spoilers (en het jullie waarschijnlijk niet interesseert) ga ik niet vertellen wat er allemaal in de show is gebeurd. Wat jullie kunnen we zijn de volgende dingen 1. Ze zijn echt 2. Ze zijn ontzettend knap 3. Ze zijn ontzettend grappig 4. Een van mijn favoriete avonden in Australië 5. Een van mijn favoriete avonden ooit. Okay, nu zal ik heel voorzichtig proberen mijn fangirl kant weer te bedwingen om jullie over mijn laatste week te vertellen.

De zaterdag hebben we doorgebracht in de bus terug naar Melbourne. Eenmaal aangekomen namen we de tram richting het hostel, waar we onze stop miste omdat we werden afgeleid door jongens in jurken om vervolgens in een gigantische regenbui naar huis te lopen. En vervolgens de rest van de avond te besteden aan het praten met onze roomies. Verder hebben we veel rondgedwaald, foto's gemaakt, ijsjes gegeten, naar de markten geweest, films gekeken en over het algemeen genoten van een rustig leventje. We hebben het grootste gedeelte van de toeristische dingen van ons lijstje afgestreept en ik ben er nu toch wel helemaal klaar voor om naar huis te gaan.

Inmiddels heb ik mijn spullen gesorteerd en ingepakt, wat ik nunog moet doen is timtams kopen voor thuis, snacks kopen voor de reis en skybus bellen voor transport naar het vliegveld. Dus zodra ik klaar ben met deze blog en het uploaden van foto's ga ik Emily uit bed sleuren zodat ze mee kan boodschappen doen. Ik gok dat we waarschijnlijk nog een ijsje zullen eten op het strand om vervolgens op tijd naar het vliegveld te gaan. Daar gaan we samen wat eten, wat rondhangen en dan is het tijd om naar huis te komen.

Mijn vlucht vertrekt om 21.25 wat 13.25 is in Nederlandse tijd. Wat inhoud dat ik morgen middag jullie tijd weer thuis ben. Ik kan het nog niet geloven. Ik kom echt na huis. Ik ben zo enthousiast dat ik vannacht amper heb geslapen, dus voor de gene die me ophalen ben voorbereid op een zombie Amber morgen.

liefs en tot snel.

I <3 MELBOURNE

Hi allemaal!

Hopelijkhebben jullie allemaal een hele fijne zomervakantie, ik ben hier nu uiteindelijk toch aangekomen bij het winterse weer, niet dat dat heel veel voor stelt, maar ik heb een winterjas aan dus ik kan doen alsof het winter is.

Ik kwam aan in Melbourne op 29 Augustus rond 7uur sochtends waardoor ik rond 8uur aankwam bij het hostel en dan zou je denken dat is toch allemaal kei fijn, kun je er de hele dag op uit. Maar helaas werkt dat niet helemaal zo. Je kunt namelijk pas om 2 uur inchecken, wat inhield dat ik de hele morgen als een zombie in de tv room heb gelegen, wat achteraf gezien dus kennelijk de bedoeling was, want hier ontmoeten ik mede zombie Steff die net was geland vanuit Engeland. Vanaf dat moment heb ik dus de daarop volgende week voornamelijk met haar doorgebracht. Na die morgen hadden we dus ook besloten maar dezelfde kamer te vragen, want ja dat is dan toch net zo handig, waar we de rest van onze vriendinnetjes ontmoeten, en wat een gezelligheid was dat voor die week. Maar oke, kort verslag over wat ik allemaal heb gedaan sinds ik hier ben.

Die vrijdagmiddag nadat ik heb ingecheckt ben ik op pad gegaan met Amy en Elena, waardoor de dag eindigde met het feit dat Amy en ik perongeluk 2 kannen Sangria dronken en vervolgens ipv 40 minuten er 3 uur over deden om thuis te komen, dit door het feit dat we helemaal verdwaald waren, openbaar vervoer jongens, dat kan zeer verwarrend zijn. De volgende morgen ben ik samen met Steff een huis gaan verven, ja ik weet het ontzettend random, maar zeer vermakelijk en een geweldige goeie bondings excersise. De volgende dag bestond uit het verkennen van St Kilda en het rondhangen in de kamer met onze roomies. Toen was het maandag, jeej maandag, dat was me een dag. Ik gok dat de meeste het weten maar op maandag heb ik mijn tattoo laten zetten! Waar ik dus al een aantal maanden naar uit keek. Op dat moment zelf though, ik moet bekennen dat ik me toch wel even afvroeg waarom ik dat ook alweer een goed idee vond. Maar ik ben er ontzettend blij mee, dus het was het zeker waard. En we weten wat ze zeggen toch, wie mooi wilt zijn moet pijn lijden. De rest van de dagen bestonden uit het ronddwalen en verkennen van St kilda en de CBD (het centrum).

Waarbij dinsdag toch ook wel onder het feit random kan vallen. Hier waren wij bij de state library onschuldig pokemons aan het vangen, ofja Steff was pokemons aan het vangen aangezien ik nog steeds geen pokemon go kan spelen (nog 2 weken!!). Toen we opeens werden aangesproken door 2 meiden die ons vroegen of we werk wouden, waarom niet, dus we gaven onze gegevens en op woensdag konden we naar het interview. Wat een ontzettend gezellig interview was, waarbij ze zelfs mij enthousiast kregen om een fundraiser te worden (ja inderdaad die vervelende mensen die aan je deur komenzodat je ze geld geeft voor het goede doel). Ongeveer 10 minuten na het interview kreeg ik een berichtje waarin ze me de baan aanboden, jeej victorie, ik voelde me toch wel even trots. Helaas kon ik ze 2 dagen later bellen om te vertellen dat ik op de 26ste na huis ga, wat inhield dat ik de baan natuurlijk niet meer had. Zonde. Maar eerst even terug naar woensdag avond. Deze avond hebben we doorgebracht met onze roomies op de Queen Victoria Night Markets, wat een geweldige plaats. Vol met eten, heel veel eten, ontzettend veel eten. Wat inhield dat we bijna naar huis zijn gerold ipv gelopen aan het einde van die avond.

Op donderdag morgen was het optijd opstaan want ik ging de Great Ocean Road doen. Oe en wat hadden wij geluk met het weer. Tijdens alle highlights was het droog en ontzettend zonnig, wat natuurlijk een aantal schitterende plaatjes heeft opgeleverd. Tijdens de tour wat gezellige mensen ontmoet, waarvan de 14jarige Engelse jongen wel een hoogtepunt was, wat een geniaal kind. De blik van die moeder zal ik niet snel meer vergeten nadat hij aan het flirten was met een paar Japanse meisjes. Vrijdag bestond uit wat meer verkennen, al moet ik eerlijk bekennen dat ik niet meer weet met wie of waar ik heen ben geweest. Zaterdag was een andere super leuke dag, ik ging namelijk samen met Amy en Fran naar een AFL game (Australian Rules Football). Waarbij de tickets spot goedkoop zijn en je kunt zitten waar je wilt. Ik denk dat het grootste verschil dat me opviel was dat supporters van beide teams gewoon samen zaten. Zonder elkaar uit te schelden, of aan te vallen of wat dan ook. Zelfs na de wedstrijd was iedereen nog gemixed en samen aan het praten, ongeloofelijk. Dat zou thuis dus niet werken. De wedstrijd zelf werd ongeveer halvere wege ook erg leuk, rond dit tijdstip hadden we namelijk eindeiljk door hoe het ongeveer werkte. Ook dit was dus weer een kei leuke dag. Zondag zijn we met onze roomies naar Brighton Beach geweest voor Antonellas verjaardag en zijn we savonds in St Kilda samen wat gaan eten. Gezelligheid.

Wat ons inmiddels aanbrengt bij de 8ste, deze week heeft bestaan uit, veel verkennen, gratis wandeltours, film avonden, markten, afscheidnemen en meer. Om eerlijk te zijn ik heb de afgelopen tijd te veel gedaan om te onthouden of te vertellen en te veel geweldige vrienden gemaakt om jullie aan voor te stellen.

De komende 2 dagen bestaan nog uit verkennen en foto's maken, aangezien ik dat constant oversla en het mentaal voorbereiden voor TATINOF op vrijdag. Woensdag avond vertrekken we naar Adelaide (ik heb een van mijn vriendinnen overgehaald met me mee te gaan), om daar op donderdag morgen aan te komen en dan op vrijdag avond naar TATINOF te gaan. Op het moment ben ik zo enthousiast dat ik het fysiek niet kan uiten, ik weet niet hoe gezond dit eigenlijk is, maar hey, het is het sowieso waard. Op zaterdagmorgen gaan we terug naar Melbourne om hier wat laatste dingen van het lijstje af te strepen en gedag te zeggen tegen de geweldige mensen die ik hier heb ontmoet.

Nog 11 dagen in Australië en nog 12 tot ik thuis ben, time flies when you're having fun.

Foto's volgen snel X

Een mundane leven

Hi guys!

Hier weer even een update, een minder spannend of interressant verhaal als andere keren ben ik bang. Want zoals de titel al weg geeft heb ik genoten van zowat 2 weken vol met rust en basically een normaal leventje.

Op die vrijdagavond waar ik mijn verhaal afsloot heb ik dus de overnight bus naar Sydney gepakt. Hier kwam ik smorgens rond 6uur aan, iets vroeger dan gepland, dus een warme chocomel en wat gewandel verder ben ik op de trein naar Richmond gestapt. Hier heb ik genoten van nog een lekker dutje met mijn backpack als kussen, om vervolgens aan te komen in Richmond wat dus wel een beetje voelde als thuis komen. Vooral toen Janelle helemaal vrolijk aankwam om me een dikke knuffel te geven en mee te nemen naar huis.

Ik zal een korte beschrijving geven over wat ik heb gedaan over de afgelopen weken, maar geen dag tot dag beschrijving aangezien er een hoop dingen tussen zitten die niet erg interressant zijn. Mijn dagen bestonden uit uitstapjes naar het winkelcentrum, het centrum van sydney, bondi beach, markten, ikea en een Nederlands cafe. Dat laatste zal ik wel nog even op in gaan. Ik was me dus aan het bedenken wat ik met het gezin kon doen als een bedankje voor al de moeite en het feit dat ze me zolang bij hun hebben laten wonen. Na wat onderzoek en berichtjes op de Dutchies in Australia fb groep kwam ik er dus op uit dat er een Nederlands Cafe is in Sydney. Op zondagmorgen gingen we hier dus met zijn alle heen. En wauw wat een gebouw haha. Als je binnen komt begint het met een supermarkt die vol staat met allemaal Nederlands producten, je zag speculaas, drop, zwitsal, hak etc etc. Het volgende stuk bestond uit een cafe dat was ingericht in een nogal ouderwetse stijl, inclusief de tapijten op de tafels. En hierna had je nog een stuk vol met oranje, oude muziek (en dan bedoel ik heel oude muziek aangezien ik niemand herkende) en natuurlijk delfts blauw. De rest vond het helemaal geweldig en zullen ook zeker nog eens terug gaan.

Hiernaast bestonden de meeste avonden uit het kijken van films aangezien ik met James zowel de extended edition van Lord of the rings heb gekeken als alle delen van de hobbit. En natuurlijk nog een hele hoop romkoms met Janelle en Jo.

Maar ik heb natuurlijk niet helemaal niks gedaan. Ik heb het laatste deel van de trip gepland, ofja de grote lijnen hiervan. Vanavond vertrek ik met de overnight bus van Sydney naar Melbourne. Waar ik een hostel heb geboekt en zowat 3 weken zal blijven. Ik weet dat ik in ieder geval de Great Ocean Road ga doen in die tijd, maar weet verder nog niet wat voor activiteiten of uitstapjes ik zal gaan doen. Op 18 Augustus ga ik met de overnight bus naar Adelaide om hier op vrijdagnaar TATINOF te gaan. (TATINOF = the amazing tour is not on fire, een live show van 2 van mijn favoriete youtubers). Waar ik ontzettend veel zin in heb!! Om die 2 dagen in Adelaide door te brengen, vervolgens de dag bus terug te nemen naar Melbourne en hier mijn laatste paar dagen door te brengen voor ik op 26 Augustus weer naar huis ga! Wat nu inmiddels dus al minder dan een maand is.

Ik zal jullie halverwege mijn trip in Melbourne een update geven, zowel als op mijn laatste dag voor ik naar huis kom. Wat inhoud dat jullie hierna nog 2 verhalen kunnen verwachten. Ofja misschien 3. We shall see.

Ik hoop dat jullie allemaal genieten van de zomervakantie en het warme weer thuis. Ik ga nog vollop geniet van mijn laatste maand hier en dan zien we elkaar snel weer!

The end of one awesome Adventure

Hellooo, daar zijn we weer. Het heeft iets langer geduurd dan de bedoeling was maar hey, beter laat dan nooit toch.

Mijn laatste verhaal sloot ik af in Noosa. Wat inmiddels toch alweer een behoorlijk aantal stops en kilometers achter me ligt. In Noosa hebben we een tour gedaan in de Everglades. Het was een leuke tour maar behoort niet tot mijn top 5 van favoriete avonturen. Met tegenzin rolde we op zondagmorgenuit bed om weer te gaan kamperen. Na de fraser tour hadden we het toch wel even gehad met kamperen en koud en buiten slapen. Maarja de tour was geboekt dus dan ga je evengoed. Eenmaal in de bus kregen we echter het geweldige hartverwarmende nieuws dat we niet in tenten zouden slapen maar in hutten. En nu komt het mooie, ze hadden verwarming! Hallelujah,daardoor sloeg de zin voor de tour natuurlijk direct weer om. Nadat we onze spullen hadden gedropt hebben we gekayakt in de everglades wat erg leuk was. Het zou leuker zijn geweest als we niet na de lunch gewoon dezelfde weg terug hadden gingen. Maarja, vervolgens moesten we van de kayak plek terug lopen na de kampplek, zonder tourguide, met een pad dat voor een deel overstroomt was. Dat was dus een minder groot succes. Maar uiteindelijk hebben we natuurlijk ook dat weer overleefd. S'avonds genoten van een lekkkere bbq, wat gebuurt met alle nieuwe mensen die we ontmoeten en de avond afgesloten met een kampvuur en marshmellows, zoals het hoort natuurlijk. De volgende morgen hadden ze geen planning voor ons, wat inhield dat mijn nieuwe aussie kaarten weer goed van pas kwamen. Net voor de middag werden we opgehaald en terug naar het hostel gebracht. En toen was het door naar onze volgende activiteit want om de een of andere reden hadden we ook nog electrische fietsen gehuurt..... Ja i know, waarom, ik heb geen idee. Maarja het was al betaald dus dan doe je het natuurlijk gewoon. Onze fietstocht hield uiteindelijk in dat we van het hostel naar de supermarkt zijn gefietst, eten hebben gekocht, naar het strand zijn gefietst, hier een picknick hebben gehad en weer terug zijn gefietst. S'avonds zijn we nog uit geweest met een aantal mensen die we onderweg overal hebben ontmoet, wat erg gezellig was. En toen kwamen we alweer aan bij dinsdagmorgen en was het dus alweer tijd om verder te gaan naar onze volgende stop en dat was Brisbane.

In Brisbane hebben we niet ontzettend veel bijzonders gedaan, we hebben wat rondgedwaald, gewinkeld (aangezien ik kennelijk toch niet helemaal voorbereid was op de winter) en we zijn naar de film geweest. En welke film dan? Jaja, ik heb de rest toch zover gekregen om met me mee te gaan naar Finding Dory. Jeej, me happy. Voor alle mensen die deze film in de bioscoop hebben gezien, het voorfilmpje met het vogeltje was zo'n beetje het schattigste iets ooit, niet? Geweldig. En finding dory was ook erg leuk, het kon natuurlijk niet opleven tot finding nemo, maar het was evengoed een heel goede film. Waren er nog andere die er van stonden te kijken hoe sarcastisch Nemo is geworden? Volgens mij was er iemand aan het puberen. Die dinsdag avond hebben we meegedaan aan een Simpsons trivia avond in het hostel, waarbij we 2e zijn geworden. Dit ook alleen maar doordat een van onze teamgenoten zowat ieder antwoord wist, waar ze zelf ook nog van stond te kijken. Woensdag hebben we nog wat meer rondgedwaald, om s'avonds een drankje te gaan doen in het hostel van een vriend.

Waarbij we aankomen bij donderdagmorgen en het weer tijd was om van locatie te verwisselen. Vanaf Brisbane gingen we verder naar beneden en gingen we naar Surfers Paradise of de Goldcoast, pick your name. Zeer verwarrend, ik weet het. Hier kwamen we aan op 7 July wat inhield dat we een verjaardag hadden! Nu zal ik eerst even wat uitleggen. Als je net begint met reizen ben je super sociaal en ga je iedere dag met nieuwe mensen op pad. Na een tijdje ben je hier opzich wel een beetje klaar mee en is het eigenlijk wel heel fijn als je een vaste groep mensen hebt waar je je dagen en avonden mee kunt besteden. Ik begon mijn reis dus met Loes en Malin, maar vanaf Fraser ontmoeten we ook Ashleigh en Chris op onze stoppen en na Brisbane voegde we ook "Wil" aan deze groep toe. En in Surfers was het dus tijd om Chris zijn verjaardag te vieren. Het grootste gedeelte van de dag brachten we door aan het strand, om s'avonds naar Ashleighs hostel te gaan en daar met zijn alle een taco avond te hebben. Om vervolgens door te gaan naar Chris zijn hostel, aangezien we daar eigen alcohol mochten hebben. Een aantal drankjes, liedjes en spellen verder was het tijd om uit te gaan. Waar we een super gezellige avond hadden en hem hopelijk een verjaardag hebben gegeven om te herinneren. De volgende dag bestond uit wat rondzwerven, wat meer strand en een erg luie avond in het hostel.

En toen was het zaterdagmorgen wat inhield dat we naar onze laatste stop gingen. Rond de middag kwamen we aan in Byron Bay. We begonnen de dag hier met een strand wandeling, vervolgens konden we inchecken, hebben we wat rondgezworven over de markt. En toen was het tijd voor de lighthouse walk, waar we van de zonsondergang hebben genoten. Eenmaal terug in het hostel gingen we ons klaar maken aangezien het onze laatste avond samen was, wat natuurlijk inhield dat we uit moesten gaan. Samen zijn we dus mexicaans gaan eten en helaas viel ons plan daarna in duigen wat inhield dat we terug gingen naar het hostel. Waar onze kamer overgenomen was door onze dronken roomies. Waardoor we uiteindelijk dus toch later als gepland gingen slapen, doordat we (ofja ik) het een goed idee vond om een fort te maken in onze dormroom. Ja guys, dit is hoe volwassenen met elkaar omgaan. Die zondagmorgen vertrokken we naar Nimbin, Loes ging helaas niet mee aangezien ze haar laatste dag in Byron wou doorbrengen. Maar haar ticket was niet voor niets gekocht want we hadden de avond van te voren bedacht dat we "Wil" maar met ons mee zouden nemen. Voor de mensen die niet weten wat Nimbin is, het is een soort van hippie stadje. Vol met regenbogen, hippies en ontzettend veel mensen die je constant koekjes aanbieden. Nadat we hier wat hadden rondgedwaald gingen we verder naar een markt, wat erg leuk was, hier was rondgezworven een gigantische wafel gegeten. En toen verder om een wandeling te maken, te genieten van een bbq en onze tour af te sluiten met een kijkje op minion falls. En toen was het tijd om afscheid te nemen, wat inhield dat we om 6uur allemaal bij de bushalte stonden voor ons eerste afscheid. Gedag zeggen tegen Loes. En zo begon het einde.

Byron bestond voornamelijk uit ronddwalen, of rondhangen in de tv-room in het hostel. Maandagavond was het tijd om uit te gaan, wat inhield dat wat spellen en heel wat goon verder het tijd was om dan ook echt te gaan. Helaas kwamen we er een beetje laat achter dat onze lieve Malin iets meer gedronken had dan we dachten. Wat inhield dat we van ongeveer half 12 tot half2 hebben rondgedwaald en geprobeert haar binnen te krijgen in de clubs. Wat allemaal tevergeefs was. Maar toen na heel veel smeken en het balanceren op een been verder mocht ze toch binnen. Nog even uit gegaan dus, Ashleigh na huis gebracht en toen tijd voor een slaapje. Wat inhield dat we de volgende dag dus doorbrachten in de tv-room van het hostel. En toen was het weer tijd om om 6uur te verzamelen bij de busstop om weer gedag te zeggen. Dat was nummer 2.

De woensdag bestond uit het zoeken naar werk, een avontuurlijke wandeling maken en wat meer rondhangen in het hostel. En toen was het tijd om gedag te zeggen tegen Malin. Voor mij was het toen tijd om van hostel te veranderen, waardoor ik in zombie modus ben gegaan en heb gekozen voor een avond tv shows kijken op mijn laptop.Waarbij we aankwamen bij donderdag en aangezien Chris de avond hiervoor wel was uit gegaan ben ik maar weer terug gegaan naar de tv-room om hem hier gezeldschap te houden, een film, een zoektocht naar voedsel en wandeling verder was het tijd om weer gedag te gaan zeggen. Dit keer was het 5uur toen we afspraken bij de busstop. Waar we nog een oude bekende tegenkwamen die ook op de bus ging naar Sydney. Wat inhield dat alleen "Wil" en ik nog overbleven. Aangezien hij graag fish en chips wou eten, zijn we dat s'avonds met een groepje gaan doen, om vervolgens wat kaart spellen te doen in mijn hostel en daarna uit te gaan. Wat mijn laatste gedag was aangezien hij smorgens op de bus ging. Wat inhield dat ik vrijdag vrij weinig tot niks heb gedaan in Byron om savonds de overnight bus naar Sydney te pakken.

Wat inhoud dat ik op het moment weer in Sydney. Hier verblijf ik weer bij Janelle, James en Jo. Wat toch wel een beetje voelt als thuis komen. Op het moment bestaan mijn dagen uit het uitzoeken van mijn volgende reisplannen, het sorteren van mijn backpack, wat kleine uitstapjes en het kijken van Lord of the Rings.

Zodra ik mijn plan gemaakt heb zal ik het vertellen in een nieuw verhaal. Maar voor het moment geniet ik van het feit dat ik alleen op een kamer slaap, een douche kan nemen zonder slippers en wat anders kan eten dan 8 dollar burgers in de hostels.

Hopelijk genieten jullie van een lekker warme zomer, ik probeer me voor te bereiden op winters weer. Brr.

Tot snel x

Deze hele reis was een van de beste ervaringen uit mijn leven en zonder de mensen die ik onderweg had ontmoet was het nooit zo geweldig geweest. In het bijzonder Loes en Malin. Voor iedereen die dit leest en die een droom heeft om te gaan reizen, ga. Als je het niet doet zal je er altijd spijt van hebben.

Halfway down the coast

En er is alweer een nieuwe week voorbij. Ligt het aan mij of vliegt de tijd voorbij? Ik ben inmiddels alweer 3 en een halve week onderweg samen met Loes en Malin. Wat inhoud dat we nu nog maar 9 dagen over hebben. Wat toch net niks is.

Mijn laatste blog sloot ik af in Airlie beach. Waar het lekker warm en zonnig was, wat het dus absoluut niet was in 1770. Brrr, wat kan de temperatuur veranderen als je 10uur in de bus zit. Ik had me bedacht dat het weer nog wel mooi zou zijn tot in Brisbane. Nou.. dat was dus fout gedacht. Toen we smorgens uit de bus stapte was het zeer koud. Gedurende de dag werd het wel zonnig maar er stond constant zo'n frisse wind, wat het dus allemaal een beetje verpeste. We kwamen rond 6uur smorgens aan waar we werden opgehaald en naar het hostel werden gebracht. Hier konden we nog niet inchecken maar gaven ze ons wel een kamer zodat we konden slapen. Heerlijk zou je denken, maar het was het toch niet helemaal, aangezien het ook in de kamers koud was. Het was een ontzettend leuk hostel, mooie opzet. Maar helaas waren ze niet voorbereid op de winter. Naja je kunt niet alles hebben toch. Op zondagmiddag hadden we een Scooter Roo tour gedaan. En ik kan je zeggen, ik heb me nog nooit zo badass gevoeld als die dag! We reden op scooters, maar ze zagen er uit als motors. Hierbij kregen we natuurlijk een helm, veiligheid voorop. En kregen we een leren jas met vlammen, ik bedoel maar, hoe awesome! Met een groep van ongeveer 12 mensen hebben we fijn rondgereden in Agnes Water en 1770. Onderweg hebben we ontzettend veel kangoeroes gezien, wat nog altijd even leuk is. S'avonds hebben we er een niet te laten avond van gemaakt aangezien we de volgende morgen weer om half 7 de bus moesten hebben. Maar toen.. tumtumtum.. de shuttle van het hostel zou om 5.45 vertrekken en ons naar de bushalte brengen, dus wij optijd opstaan en toen was het wachten. Inmiddels kwam er nog een ander meisje uit het hostel dat ook de shuttle moest hebben. Nog wat meer wachten en wachten en wachten.... Geen shuttle. Wij natuurlijk half gestressed en half geirriteerd. Maar toen, toen vonden we een meisje wat in het hostel werkt wat toevallig wakker was om 6uur sochtends, wij haar gevraagd waar de bus was. Wat was het geval, die mensen lagen dus nog fijn allemaal te slapen. Wat inhield dat dat meisje ons met haar eigen auto naar de bus ging brengen. Daar gingen dus 4 mensen inclusief backpacks en koffer in de auto. Het was een gedoe maar we hadden het gelukkig gehaald. Karma punten voor onze redder.

Skip een paar uur voor uit en we waren in Rainbow beach. Hier hebben we het rustig aan gedaan op maandag. S'avonds kregen we het goede idee om eens lekker normaal een filmavondje te houden. Helaas was de "Awesome gratis wifi" zo slecht dat we geen films konden downloaden. Dus wij heel verslagen naar onze kamer, waar onze Franse roomie tot de rescue kwam. Want hij had een paar films die we wel konden overzetten op onze laptops, yassss. Wat inhield dat we maandagavond na het eten met zijn alle op Malins bed klommen en een gezellige filmavond hadden. De volgende dag ging loes paardrijden en vonden Malin en ik het een goed idee om te gaan wandelen. Wat inhield het beklimmen van een zandduin en weer naar beneden rennen. Entertainment op zijn hoogste niveau. De middag waren we weer lekker lui en ik kan me op het moment niet eens echt herinneren wat we in de avond hebben gedaan. Wat ik wel weet is dat we op de dinsdag opnieuw mensen hebben ontmoet die we al op een aantal plekken waren tegen gekomen, wat dus erg leuk was.

En toen was het woensdag en op woensdag gingen we naar Fraser Island. YESSSSS. Dit was zo'n ontzettend leuke tour en zo'n ontzettend gezellige groep. Het begon om 7uur sochtends met gratis pannekoeken, ik bedoel maar, hoe kan een dag fout gaan als je gratis pannekoeken hebt. Hierna kregen we een safety briefing van onze tourguide Mick. We waren over het algemeen een kleine groep maar 25 man, dus we hadden maar 3 auto's nodig. Aangezien wij groep 1 waren brachten wij onze eerste dag door in de "Party bus". Gezelligheid. We zijn naar een meer geweest op fraser en het meer zat vol met tea tree oil. Dus we dachten dat het een goed idee was om te gaan zwemmen. Ik kan je vertellen dat was het niet waard, brrrr, veelste koud. Hier hebben we wat tijd doorgebracht en toen was het tijd om naar ons kampterrein te gaan. Het kamp is op het grondgebied van aboriginals. En zij hebben een regel, je mag niet fluiten. Dat maakt de geesten namelijk van slag. En ik kan je vertellen het is ontzettend moeilijk niet te fluiten als je weet dat je het niet mag doen. Gelukkig hebben we het overleefd zonder ruzie te maken met de geesten. Voor het avondeten moesten we per groep zelf koken, wat erg gezellig was. Vervolgens zijn we met zijn alle bij het kampvuur gaan zitten voor wat drankjes en spellen. En zo hadden we een heerlijke avond met muziek, kampvuur, marshmellows en gezellige mensen. De volgende morgen vertrokken we naar Indian Head. We hadden deze dag ook van auto gewisseld wat inhield dat het bijna mijn beurt was om de auto te rijden! Spannend! Onderweg naar Indian Head hebben we verschillende walvissen gespot wat echt super leuk was. Hier beklommen we een rots met een erg sombere geschiedenis voor een schitterend uitzicht. Vervolgens gingen we naar de Champange Pools. Wat ook inhield dat het mijn beurt was om te rijden, yasssss! Voor we vertrokken kreeg ik het geweldige nieuws van Mick: "Het komende stuk is het moeilijkste stuk voor deze dag". Yes goed bezig Amber, geweldige timing.. Maar alles ging prima, het was een fijn ritje. Vervolgens hebben we lekker gezont bij de Champange Pools en toen gingen we naar een picknick area voor lunch. Waar ik ook weer heen mocht rijden. Het was zo leuk om op het strand te rijden. Echt een heerlijk gevoel. Verder hebben we het beroemde scheepswrak bezocht en hebben we onze dag geeindig bij Eli Creek, om hierna weer onze weg terug te maken naar het kampterrein. Waar onze avond bestond uit: samen koken, kampvuur, spellen, gezelligheid, een aboriginal show en nog meer gezelligheid. En toen was het onze laatste dag, deze dag besteden we aan het schitterende lake mckenzie. Wauw. Gewoon wauw. Dit was schitterend. Het water was zo ontzettend helder, echt niet meer normaal. Toen was het weer tijd voor lunch en toen gingen we terug naar het hostel, waar ik weer heen mocht rijden. En toen hadden we het. Ineens stopt Mick voor me, dus ik had zoiets van oke dat is vreemd. Vervolgens komt hij naar me toe: "Ohh Amber, you just killed a snake". Mijn reactie: "huh, wat?" Kennelijk had ik over een slang heen gereden, heel vreemd. Ik had geen slang gezien. Naja jammer dan, dat gebeurd. Wat bleek, hij was me aan het pranken. De slang was al dood. Thanks Mick. We hebben er mee kunnen lachen. S'avonds hebben we met onze hele groep nog in de bar gezeten. En toen was het vanmorgen weer tijd om afscheid te nemen. Iets waar ik maar niet aan kan wennen. Het was een schitterende tour en we hebben een hele hoop ontzettend gezellige mensen ontmoet. Maar nu gaan we natuurlijk weer door naar een volgend avontuur.

Op het moment ben ik in Noosa, wat erg mooi is. En verrassend warm. Vanavond gaan we wat eten met een paar mensen van de fraser tour die ook hier zijn en dan gaan we morgen weer op een tour. Druk druk druk.

Ik ben nog altijd vollop aan het genieten van dit geweldige avontuur, gelukkig heb ik nog even de tijd.

Sorry dat het zolang duurt met de foto's. Hostel wifi is niet erg veel waard. Ik doe mijn best om ze snel erop te zetten.

Owh en voor ik het vergeet, uitleg over de titel van dit verhaal. We hebben er inmiddels vanaf Cairns al 1500km opzitten en het is nog maar ongeveer 1500km naar Melbourne. Wat erg bizar is. Iedere stop die we maken staat gelijk aan een nieuw land in Europa.

And the Adventures continue

Zijn we weer! Iedereen er klaar voor? Ik zal proberen dit verhaal niet zo lang te maken als de andere, maar ik beloof niks. Ik weet niet of ik het in me heb om een kort verhaal te schrijven. En aangezien we allemaal leuke dingen doen word het natuurlijk alleen nog maar moeilijker.

Laten we verder gaan bij afgelopen donderdag. Vanuit Cairns gingen we met de bus naar Mission Beach. Waar we aankwamen als een stel zombies. Weinig slaap in combinatie met een lange busrit, naja dat is vaak geen groot succes. Eenmaal aangekomen werden we tot onze verrassing opgehaald en naar het hostel gebracht, wat heel mooi uitkwam aangezien ik geen idee had hoe we er anders waren gekomen. Hier sliepen we in een soort van grote boomhut in het regenwoud wat dus helemaal geweldig was. Op de muggen na helaas, die probeerde je levend op te eten, zeer creapy. S'avonds was er de optie om naar een lokale bar te gaan. En Malin en ik hadden zoiets van waarom niet, gezellig een drankje doen, er zou live muziek zijn. Klinkt goed toch. In de bus na de bar zegt een van de meiden: "Het is niet veel bijzonder er zijn normaal ongeveer 40 mensen inclusief ons, maar het is wel gezellig". Naja prima, daar kunnen we ook wel wat mee. Maar toen we daar aankwamen was het een ander verhaal. Er waren mensen overal waar je keek, van kinderen met ouders, tot hippies van alle leeftijden. Het was een zeer gevarieerde groep. Maar wacht het werd nog bijzonderder (volgens mij is dat geen woord, sorry). Opeens komen er deze 3 mensen aanlopen met gesminkte gezichten, beetje zoals kiss. Dus wij hadden zoiets van oke dat is een vreemde combinatie als je al die kinderen ziet rondrennen. Wat bleek het was een mexicaanse heavy metal band. Wauw. De locals werden helemaal gek, die gingen er op los, wat bijzondere senarios met zich mee bracht. Maar echt, ze waren echt heel goed. Ongelofelijk de manier waarop hun gitaar en drums konden spelen. Het was dus een erg leuke en gezellige avond.

De volgende morgen werden we om 8uur opgehaald voor een geweldige dag. We gingen wildwater raften. Ik gok dat iedereen nu ongeveer de foto op facebook wel zal hebben gezien. Zo was dus de hele dag. Helaas verloor ik direct na de pauze mijn peddel. Oeps. Wat het voor mij natuurlijk wel een stuk makkelijker was om tijdens een "GET DOWN" veilig weg te duiken in de boot. Ohh en wat hebben we gelachen, onze gids vertelde ons s'ochtends dat niemand zou vallen, hij had al in maanden niemand meer overboord gehad. En toen bam, tijdens de eerste versnelling vloog er al iemand uit de boot, zo'n 10 minuten later, flop, daar ging de volgende. Op het moment was het natuurlijk allemaal enigzins stressvol, maar achteraf hebben we er hard om kunnen lachen. Toen we s'avonds terug waren bij het hostel hebben we ons klaar gemaakt en zijn we wat gaan eten met de meiden waarmee we ook geraft hadden. Dat was dus een erg mooie afsluiting voor een geweldige dag. Honestly ik kan iedereen aanraden om te gaan raften, het is super!

Zondag morgen moesten we om 9uur op, om met de bus naar Magnetic Island te gaan. Ook daar stond er een bus te wachten toen we van de ferry kwamen, ik bedoel maar, mooi meegenomen toch. Helaas was dit een vieze en regenachtige dag, wat inhield dat ik eindelijk in mijn nieuwe boek kon beginnen, YESSS! Dat was dus een heel goeie dag voor lezen,s'avonds gingen we wat eten in het cafe bij het hostel. Dus we zitten daar heel rustig tot we ineens een possum spotten achter ons. Wat een ontzettend schattig ding. De rest was het niet echt met me eens maar hey, we hoeven niet allemaal hetzelfde te denken toch.
De volgende morgen was het een wereld van verschil. De zon was uit, geen wolkje in de lucht en het was lekker warm. Wat inhield dat we er een lekkere strand dag van maakte. We konden eindelijk eens veilig in de oceaan zwemmen zonder de constante stress dat je word aangevallen door een krokodil. Wat dus geweldig was en de rest van de tijd heb ik besteed aan het verder lezen in mijn boek. Yes het was een erg goeie dag. Dinsdag morgen gingen we opzoek naar koalas, maar door het slechte weer van de afgelopen dagen hadden ze zich allemaal verstopt. Wat misschien beter was. Alle mensen die de wet koala foto hebben gezien snappen waarom! O god, ik was gevlucht in dat geval. Maar op de terug weg hadden we toch geluk! Daar bovenin de boom, zat een ontzettend schattige koala te zitten. Wij natuurlijk helemaal enthousiast en wel 100 foto's gemaakt. Maar wat wil je anders, we blijven natuurlijk toeristen. Na de wandeling moesten we terug naar het hostel om onze spullen te halen, om vervolgens met de ferry terug te gaan, om onze volgende bus te pakken naar Airlie Beach.

Hier kwamen we s'avonds wat later aan en aangezien we toch echt geen zin meer hadden om te lopen, zijn we met de taxi gegaan. Hoe un-backpacker van ons! Toen maar onze spullen gedropt, wat gaan eten bij maccas en toen op bed, want ik moest er de volgende dag verrekte vroeg uit. Want toen was het woensdag en was het tijd voor mijn skydive, JEEEEEEEJ. Ik kan niet beschrijven hoe enthousiast ik hierover was. Het ging voor mijn doen allemaal veel te snel. We werden afgezet bij het "kantoor". Vulde weer een papier in dat als je dood gaat het jou schuld in en je dit accepteert. Ik ben de tel kwijt voor hoevaak ik dit al heb moeten invullen sinds ik rondreis. We kregen een veiligheids video te zien, krijgen onze broek en harnas. En toen mocht ik met de instructer mee het vliegtuig in. En aangezien ik af en toe vreemd ben, sloeg de paniek in. Niet omdat ik uit het vliegtuig ging springen, maar omdat ik in dat vliegtuig moest.. Damn daar had ik geen zin in. Maarja doorzetten en voor je het weet ben je ergens hoog in de lucht. Ik was als 2e aan de beurt, toen het moment kwam dat we op de rand zaten had ik een moment van "O shit dit gaat echt gebeuren". En toen waren we weg en het was geweldig. Ik had verwacht dat ik ergens toch wel bang zou worden, maar nee, totaal niet. Ik was veel te enthousiast over wat er allemaal gebeurde. Nu weet ik dus dat ik liever te pletter val dan verdrink. De dingen die je over jezelf leert als je reist. Voor ik het wist waren we dus alweer op de grond. Dit was makkelijk een van de beste ervaringen die ik ooit heb gehad. En zeker een grote highlight voor mijn Australië avontuur. Aangezien ik in de morgen heb gesprongen hadden we de rest van de dag over. Deze tijd heb ik doorgebracht met Loes, Malin en een van onze roomies aan de lagoon. S'avonds zijn we met een gezellige grote groep gaan eten en kwamen we er achter dat een deel van die groep ook naar de boot zou gaan. In het cafe hebben we rugby gekeken, volgens mij snap ik eindelijk de regels. En volgens mij was ik de enige die geinteresseerd was in de wedstrijd, prioriteiten haha.

Donderdagmorgen ging snel voorbij en toen mochten we naar de boot. Spulletjes gepakt, wagenziekte pillen ingeslagen. We waren er klaar voor. Met ons groepje wandelde we dus fijn naar de boot toe. Na een paar uur varen kwamen we op onze spot voor de avond, hier hebben we wat gezwommen. De volgende morgen vertrokken we om half7 en ik bedoel maar, ik kan me slechtere plekken voorstellen om een ontbijt te hebben. Wat een schitterend gezicht om je dag mee te beginnen. Vanaf onze spot gingen we naar Whitehaven beach, en het was schitterend. Het zand was zo fijn en zacht dat het piepte als je er overheen liep. Hier hebben we fijn wat gezwommen en toen ging de rest zonnen. Dit hield ik zo'n 5 minuten vol tot ik me verveelde. Gelukkig was onze tourguide was avontuurlijker, hij had zich net een nieuwe spot ontdekt. Je moest er wel voor over rotsen klimmen. Uhm, yes please! Dus met zijn 3e vertrokken we, helaas haakte het andere meisje halverwege af aangezien ze niet over de rand durfde te lopen. Eenmaal boven aangekomen, was er een soort van hangmat gemaakt en je had een schitterend uitzicht. Ik bedoel wauw, dat was de klim zeker waard! Helaas hadden we maar zo'n 5 minuten voor we terug moesten want het was inmiddels tijd om weer naar de boot te gaan. Vervolgens gingen we weer een paar uur varen. Endat was het ritje zeker waard, onderweg kwamen we namelijk een walvis tegen. Dus dat was redelijk epic!Vervolgens konden we op onze nieuwe spot weer snorkelen en ook duiken en van een glijbaan die van het dak van de boot afkwam. Dat was zeker ontzettend gezellig. S'avonds heb ik ruzie zitten maken met mijn telefoon en ticketmaster, om vervolgens James te bellen voor hulp. Hallujah voor telstra dat ik bereik had. De avond hebben we op het dek doorgebracht, gezellig zitten praten en verhalen uit gewisseld. En toen was het vandaag en was het tijd om weer terug te varen, de zee vandaag was erg wild. Maar aangezien ik al 2 dagen op wagenziekte pillen aan het leven was had ik dus nergens last van. Dat konde de meeste helaas niet zeggen. En toen was dat schitterende avontuur op de boot weer voorbij. Ik begrijp nu maar al te goed waarom mensen zeilen. Wat een geweldige manier om steeds wakker te worden of om je avond af te sluiten.

En nu is het bijna 5uur. Ik ben stroom en wifi aan het aftappen bij het hostel. Denk dat ik zo maar ga douche aangezien dat inmiddels 3 dagen geleden is haha. Gelukkig heb ik hier jaren ervaring mee dankzij Jongnederland. Dan word het iets makkelijks eten en om 9uur pakken we dus bus naar 1770. Waar we morgenvroeg zullen aankomen. Hopelijk gaan we weer een geweldige week tegemoet met veel avonturen.

Hoop dat jullie allemaal genieten van mooi weer,
Tot snel, veel liefs.

Cairns and more

Hi guys, zijn we weer. Na een nacht met te weinig slaap en te vroeg wakker worden, gebruik ik deze tijd om een blog te schrijven, ipv slapen zoals mijn roomies op het moment doen. Is het een verstandige keuze, I'm not sure, maar hey we zullen toch ergens een poging moeten doen om de blog bij te moeten houden!

Dus laten we verder gaan waar we gebleven waren. En als ik me dat goed herinner was dat een donderdag avond in Alice springs, dus laten we verder gaan bij de vrijdagmorgen. Dat was dus vorige week vrijdag, een week geleden.

Op vrijdagmorgen na te hebben uitgecheckt zaten we dus in het hostel wat misbruik te maken van de gratis wifi toen we ineens iets bekends hoorde. Jahoor nog meer Dutchies in ons hostel. Het is ongelofelijk hoeveel Nederlanders hier zijn, je komt ze letterlijk overal tegen. Wat dus inhoud dat je automatisch met ze gaat praten want hey, ze spreken jou taal, heb je dan eigenlijk nog een keuze? Na een gezellig gesprek werden we uitgenodigd voor lunch en aangezien we nu een backpackers manier van leven hebben aangenomen, zeg je natuurlijk Yes. Dus vertrokken we op een kleine wandeling richting het centrum van Alice Springs. En ja het was interessant, het deed me wel een beetje aan Walgett denken alleen dan groter. En niet echt een plaats waar je savonds graag in je eentje over straat loopt. Maar gelukkig voor ons was het overdag en waren we in een groep, dus dat komt natuurlijk helemaal goed. Eenmaal aangekomen bij het cafe zaten er al een paar mensen te wachten, dan wissel je natuurlijk je standaard backpacker zinnen uit; 'Hey, where you from' 'How long have you been here' en dan volgt er volgens een vrij normaal gesprek. Gedurende de "brunch" kwamen er langzaam meer mensen aan van alle kanten, wat dus eindigde met een overvolle gezellige tafel. Uiteindelijk komen aan alle goeie dingen een eind en moesten we terug naar het hostel om ons klaar te gaan maken voor onze airport shuttle. 2 mensen uit de groep die we net hadden ontmoet hadden de zelfde vlucht dus dat was allemaal gezellig. Beetje vertraging want ons belande in de boekwinkel, waar ik mijn precious 'lady midnight' zag en die natuurlijk niet kon laten liggen. Wat heel onpraktisch is als je uit een backpack leeft maar no worries, ik zorg wel dat het werkt! Vlucht naar Cairns overleefd (ik heb toch wel het idee dat ik aan het winnen ben) en toen met de taxi naar het hostel. Wat mijn eerste keer in een taxi was, en ja ik kan sommige gezichten al zien, 'wat?! hoe kan dat?' En idunno, never happend before and now it did. Dus ik zat helemaal enthousiast voorin wat de taxichauffeur dus erg vermakelijk vond. Ingecheckt, Malin ontmoet, wie ook erg aardig is en toen onze zooi verspreid over de dormroom. Nu kan ik me eigenlijk al niet meer herinneren of we leuke mensen in onze dorm hadden tijdens de eerste 2 nachten. Aangezien ik het niet meer weet waren ze vast zo interessant (nothing personal!! En ja nu gaan we verder in een avontuur sectie guys, lets do this, ik word al enthousiast van de gedachte!

Zaterdagmorgen stonden we optijd op en werden we bij het hostel opgehaald door Uncle Brian's tours. Onze tourguide heette Sid en hij was epic. Met een volle bus gingen wij richting het regenwoud en ik ga nu alvast mijn excuses aanbieden aangezien ik geen idee meer heb hoe al de stops heette waar we zijn geweest. Maakt vast niet uit, het was awesome daar gaat het om, maar okay. Dus onze eerste stop hield in dat we een kleine wandeling maakte over een voetpad door het regenwoud waar Sid ons basically vertelde welke planten ons willen vermoorden, en ik kan je vertellen het waren er toch wel een heel deel en sommige toch wel heeeel ongemakkelijk. Dus guys mijn advies, ga niet random rondwandelen in een regenwoud, het zijn niet alleen dieren die je willen aanvallen. Lekker gewandeld, foto's gemaakt, morning tea gehad en toen konden we gaan zwemmen, yasssss. Excited! Het water was niet te koud, niet dat ik het heb getest, ik ging voor de tactiek eerst springen en er dan achter komen. Wat prima voor me heeft gewerkt. We hadden hier de mogelijkheid om van een rots te springen, hij was ongeveer 2m hoog, naja dat doen we dan natuurlijk. En het was awesome, dus dan ga je natuurlijk nog een keertje. Maar toen... we mochten ook uit een boom gaan springen, die was ongeveer 4/5m hoog. En als je erheen zwemt of hem zo ziet denk je, ohh dat is niet zo hoog, easy. Maar dan komt de eerste challenge, op die fucking boom klimmen. Naja tricky als dat was het was gelukt en dan sta je daar en denk je 'O shit, dit was toch iets hoger als ik dacht..' Maarja je hebt eigenlijk weinig keuze, ik bedoel het is of springen, wat snel en vrij makkelijk is of via een boomstronk proberen naar beneden te klimmen en niet te vallen want dat zou heel veel pijn doen. Dus ja dan spring je natuurlijk. En het was zeker awesome en de moeite waard. Vervolgens vervolgende we de dag naar een rotsglijbaan, wat ook super entertaining was. Volgens mij was het daarna ergens tijd voor een luchbreak, waar Sid ons een 15 minuten lange uitleg gaf over je een goede haarflip doet, not kidding, 15 minuten. Het was epic. Toen gingen we richting meer nummer 3 om de waterval te bewonderen en onze hairflips te doen, het water hier was koud, brr. Hier hebben we ook onder een waterval door gezwommen, Heeel vreemd, een beetje zoals een hagelstorm alleen dan heel veel ineens. En toen was het tijd voor onze laatste stop en dan was een gigantisch meer, hier heb ik niet meer gezwommen aan gezien het zonnetje eindelijk echt kwam kijken, dus ik heb lekker vanaf de kant gekeken en ondertussen Nederlands gebuurt met een andere nederlander die met de tour mee was (Ik zei het toch we zijn overal, al heb ik nog geen Limburgers gevonden). Toen was het tijd voor warme chocomel en voor onze rit terug naar Cairns. Maar de dag was niet geweldig alleen door deze avonturen maar vooral door Sid. Zijn seksistische en slechte humor in combinatie met zijn ontverantwoorde rijgedrag waren echt geweldig (No worries mam en pap, hij was alleen onverantwoord als het veilig was, kind of). We hebben gelachen, spellen gedaan en gewoon een geweldige dag gehad. Ik ben benieuwd of ik een tour aan de east coast kan vinden die deze topt. Maar oke dat was zaterdag, ready voor de rest van de week? Gaat sneller, I promise.

Okay, toen was het zondag en gingen we een overnight tour doen naar Cape Tribulation, dit gingen we toen met Active tropics. Wij hadden alles op internet opgezocht, stond vanalles over ziplining etc dus we dachten, 'Oke awesome, dit word super leuk'. Nahh, not so much. Ten eerste, er was dus geen ziplining. Er was een lookout bij de mosman gorge, wat mooi was, maar honestly niet zo spectaculair. En vervolgens gingen we een krokodillen cruise doen en yes ik weet wat je nu denkt 'dat klinkt ruig'. Nahh again, not so much. We gingen dus met zijn allen op het bootje, op de Daintree river. Opzoek naar deze gigantische krokodillen, wat vinden we 2 krokodillen die niet langer zijn dan ons Bono. Babies. Woepwoep, spanning en sensatie. Toen reden we richting ons hostel waar ze ons vertellen dat 1. we geen gratis lunch krijgen, dit is alleen voor de daytours... (uhh hallo, wij betalen meer, waar is ons gratis eten?!) en 2. het is 45minuten wandelen naar de supermarkt. Maar no worries, het eten bij het hostel is gericht voor backpackers, het is goedkoop. En here we go again nahh, not so much. Naja ook allemaal prima, backpacker mentaliteit, komt allemaal we goed. Toch maar lunch gekocht bij het hostel om te beginnen. Vervolgens een beetje over het strand gewandeld en ons daar een groep gevonden waar we de rest van de 24uur mee zoude doorbrengen. Waaronder je raad het al, nog meer Nederlanders woepwoep. Uiteindelijk maar aan onze 45minuten wandeling begonnen met de gedachten iemand geeft ons vast wel een lift, maar nee alleen maar lachende en zwaaide mensen. Come on guys, of geef ons een lift of rot gewoon op. Uiteindelijk was er niks mis met de wandeling, ik bedoel we wandelde door Daintree Forest, een van de oudste regenwouden op de wereld. Dinosaurussen hebben daar rondgelopen. Awesome. En toen ondekte ik me toch iets op de terugweg. Er lagen kokosnoten langs de weg, verse van de boom, kokosnoten. En aangezien ik er maar vanuit ging dat niemand die zou missen, ja dan neem je er dus eentje mee. Wat inhield dat ik 45 minuten lang een kokosnoot naar huis heb gedragen. We zijn teruggelopen over het strand, niet de dicht bij het water, want daar zitten krokodillen, brrr. Terug bij het hostel (wat trouwens bestond uit hutjes verspreid door het regenwoud, ik bedoel maar) maar even gedoucht en toen aan mijn struggle met de kokosnoot begonnen. Zijn eerste jas is toch een stuk lastiger als de tweede. Maarja iedereen weet hoe mannen zijn, die zien een vrouw in nood en komen to the rescue. Wat inhield dat ik me heb vermaakt met de kokosnoot en hem toen maar heb doorgegeven aan de jongens, want die vonden het toch ook wel heel interessant. En ja hoor na een uur ofso was hij open en wat was dat een goeie kokosnoot. Mam jij had hem echt geweldig gevonden. Ik moest de hele tijd denken aan jou struggle met de kokosnoot, ik denk dat je dit ook wel grappig had gevonden. S'avonds nog een paar uur aan het kampvuur en op het strand gezeten om vervolgens heerlijk te slapen. De volgende dag nog wat gewandeld en toen weer met de bus terug naar Cairns. Maandag avond nog met die mensen zijn geweest uiteten, lekker fancy en gezellig. En toen begon de allende, jahoor ik werd ziek. Dinsdag was ik dus niks waard, wat dus een ellendige dag was, woensdag gingen we naar het epische Great barrier reef, terwijl ik nog steeds ziek was. Naja gewoon doorzetten natuurlijk. Maar nu komt het, we hadden een paar dagen vol regen en wind gehad, wat inhield dat het water enigszins wilt was. O shit. Ik wist dat ik zeeziek kon worden maar dit. Ik heb dus zowat de gehele morgen over de rand van de boot gehongen... Jeej... Uiteindelijk heb ik wel mijn duik gedaan. Het was erg mooi, helaas niet zo mooi als op de foto's aangezien er door het slechte weer zoveel zand omhoog kwam. Ook ben ik erachter gekomen dat duiken niet mijn ding is. De constante gedachten dat dat ding in je mond je enige manier van ademhalen is, nope nope nope. I don't like that. Dus ook al ben ik blij dat ik het heb gedaan, voor mij hoeft het niet meer.Vervolgens nog op een boot geweest met een glasbodem om nog wat meer te zien en toen gingen we weer terug naar Cairns. Uiteindelijk was ik dus nog zieker als in de ochtend en heb ik dus savonds half dood op bed gelegen.

Donderdagmorgen voelde k me enigzins beter, kennelijk helpt het als je van 6uur savonds tot 8uur smorgens slaapt. De dag was niet zo heel spectaculair maar hey, mensen moeten natuurlijk ook wassen en proberen hun leven weer in een tas te proppen.S'middags nog langs de kust gewandeld met Malin, geen krokodillen gespot helaas. En toen kwamen we erachter dat we een hoop nieuwe leuke roomies hadden waaronder een hilarische guy uit Ierland, die ons allemaal heeft uitgenodigd om op bezoek te komen. S'avonds met zijn alle uit gegaan, waar we nog wat nieuwe mensen hebben ontmoet. Uiteindelijk ben ik bij de nieuwe mensen gebleven om voetbal te kijken terwijl de rest binnen naar het paaldansen ging kijken, yes guys prioriteiten. En al ging ik rond 1uur naar bed, aangezien de rest bezopen wasen langzaam binnen kwam vallen, sliep ik pas na 3uur. Om 5uur vertrok onze Duitse roomie om voetbal te kijken en kwam onze Ierse roomie pas weer binnen vallen. Om vanmorgen te laat wakker te worden, als een kip zonder kop rond te rennen om alles te vinden, en vervolgens terug te komen omdat hij pas een uur later werd opgehaald. Ja het was hilarisch, wat helaas wel inhield dat ik om 7uur alweer wakker was en dus niet meer kon slapen. Nu neem ik de tijd om dit verhaal te typen en dan ga ik zo proberen alles weer in mijn laptop te passen. Om kwart voor 2 hebben we dus bus richting Mission Beach. Up to our next adventure.

Okay so guys, sorry voor het mega verhaal. Sorry voor de spellingsfouten, laten we het afschuiven op slaapgebrek. Foto's volgen een andere keer, Idunno when. Ik geniet hier nog van de zon, hopelijk hebben jullie thuis ook mooi weer.

En aangezien het te toepasselijk is sluiten we af met,
See ya later Alligator.