Dit is mijn laatste update vanaf het thuisfront. Dus ik zal jullie de laatste updates geven over wat er in de laatste 2 weken allemaal is gebeurd.

Mijn laatste blog sloot ik af voordat de familie thuis kwam, wat dus iets meerdan 2 weken geleden was. En wat was het huis ineens weer vol met leven. De week nadat de familie thuis was gekomen had ik nog vrij. Deze week heb ik dus besteed aan het uitsorteren van mijn spullen het inpakken van mijn koffer en het leegruimen/poetsen van mijn slaapkamer. Want afgelopen zaterdag begon ik weer met werken wat inhield dat mijn kamer klaar moest zijn, aangezien ik daarna geen tijd meer had om alles uit te zoeken. Op vrijdag heb ik dus bijna alle spullen verhuisd naar de logeerkamer. En in het weekend heb ik samen met de meisjes de laatste dingen verplaatst en toen gepoetst. Die zaterdag en zondag waren mijn laatste dagen alleen met de meisjes. En we hadden een erg gezellig weekend, met films, tenten en lekker veel knutsels.

En toen was het maandag, wat inhield dat ik smorgens in de auto stapte om naar Dubbo te rijden. Hier aangekomen lekker geluncht, wat laatste dingetjes aangeschaft en toen naar het treinstation, waar ik onze nieuwe au pair heb opgehaald. Wat dus een 3uur durende rit naar huis inhield met iemand die ik nog nooit had gezien of gesproken. Maar ook dat ging prima. Het was een gezellige rit en we hebben veel gepraat. En toen kwamen we weer aan in Walgett. De spanningen zaten er inmiddels wel in bij Morgan maar al snel kwamen we erachter dat dat helemaal niet nodig was. De meisjes waren enorm enthousiast en het was vanaf het eerste moment allemaal prima.

Dinsdag begon ik weer met werken, normaal zou het dus inhouden dat Matilda naar childcare zou gaan en Charlotte naar preschool. Maar onze kleine Matilda was ziek, dus is ze de hele week met ons thuis gebleven. Wat toch ook allemaal prima was. Als ik terug kijk op die laatste 3 werkdagen stelde het allemaal vrij weinig tot niks voor. Vooral omdat er een nieuwe au pair is, wat voor de kids natuurlijk heel interessant is. Daardoor heb ik een paar erg relaxte werkdagen gehad. En toen was het donderdag en ik was jarig. Jeeeej, 21! Van Caroline en Gavin had ik de week ervoor al mijn verjaardagscadeau gekregen, wat dus mijn backpack was. Maar in de morgen hadden ze toch nog wat kleinigheidjes voor me. En toen was het staren naar mijn doos van thuis, want ik vond dat ik toch moest wachten tot het ook mijn verjaardag was in Nederland voor ik hem kon open maken. Waar verjaardagskaarten inzaten van het thuisfront. En slingers! Dus nadat we Charlotte hadden afgezet op preschool hebben Morgan en ik de slingers opgehangen. En wat voelde het meteen al veel meer als een verjaardag.Het was een gezellige dag, met een lekkere chocoladetaart als toetje. En toen zat het erop. Mijn au pair dagen zitten erop.

Vrijdag was dus weer een vrije dag, die begon met het doorgeven van de au pair telefoon aan Morgan. Wat het allemaal ineens nog veel officiëler maakt. En toen was het mijn koffer na het postkantoor brengen, maar toen... Aangekomen op het postkantoor, konde ze mijn koffer niet verzenden want het was te zwaar. Ja te zwaar, de weegschaal zei letterlijk OUCH!.... Dus toen weer naar huis om de inhoud van mijn koffer te verdelen tussen het koffer en een doos. En toen weer terug, en o god. De kosten. Laten we het erop houden dat het een zwarte dag was en we er niet meer aan terug gaan denken. Waar het om gaat is dat het nu veilig onderweg is naar huis. S'avonds ben ik samen met Caroline en Morgan naar een mexicaanse avond geweest en het was erg gezellig.

Wat ons aanbrengt bij zaterdag, oftewel vandaag. Op het moment ben ik al de overgebleven kleren nog aan het wassen en dan ga ik mijn backpack inpakken. Vandaag is dus mijn laatste dag met de familie. En al heb ik heel veel zin in het volgende avontuur en ben ik ook weer blij als ik naar huis ga. Ik vind het afschuwelijk om afscheid te moeten nemen. Gavin had me al gevraagd hoelang ik morgen in de auto zou gaan huilen, we hebben er maar een half uur van gemaakt. En dan zien we wel hoe dat gaat. Vandaag dus nog een gezellige dag hebben. Enmijn tijd hier afsluiten metGavins heerlijkeMexicaans eten.En dan vertrekken we morgenvroeg om 7uur richting Sydney, waar Gavin me heen gaat brengen. Endan begint het avontuur!

Ik ga proberen regelmatig een blog te schrijven en foto's te posten, maar aangezien ik nietweetwanneer ik internet zal hebben is dat natuurlijk evenafwachten. Ik probeer ookregelmatig dingen op fb en snapchat te plaatsen. Zodat jullie allemaal een beetje op de hoogte blijven.

En dat waren dus 8 maanden. Ik heb een geweldige tijd hier gehad, met een geweldige familie. En ook al wasWalgett niet dat spectaculair. Iksta nog steeds 100% achter mijn keuze. Het is eensuper ervaring geweest enhet is zeker een aanrader voor iedereen die geen idee heeft wat die met zijn leven wilt doen!(Of gewoon een gabyear wilt).

Dankjewel allemaal voor het lezen van mijn blogs en voor alle lieve berichtjes en kaarten die deze kant op gestuurd zijn.
De komende 3 maanden heb ik dus geen adres en kan ik dus ook geen post ontvangen.

Dus we sluiten dit bericht maar afmet,
tot over 84 dagen!
Liefs, Amber